تاراج دل به تیغ دو ابروی دلبر است. مستی قلب عاشقم از جام کوثر است. بر سر در بهشت خدا حک شده چنین: بختش بلند، هر که گرفتار حیدر است

ایجاد انگیزه

خداوند برای مومنان،به همسر فرعون مثل زده است، در آن هنگام که گفت: پرودگارا! خانه ای برای من نزد خودت در بهشت بساز و مرا از فرعون و کار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهایی بخش!

انسان مداوم به دنبال بهترین هاست تا چون الگو از آن تبعیت کند

، رفتار و کردارش را بر او منطبق سازد، سعی کند مثل او باشد و شبیه او عمل کند. اگر به آن الگو نزدیک شود همگان او را تحسین می کنند.

زیباترین الگوها را خدا معرفی می کند و الگو پذیری از الگو های زیباترین است. ودر گام هایی بلندتر از او حرکت کند، در این صورت همگانی و حتی خود الگو و معرفت او زبان به تحسین او خواهند داشت و این را نشانی بر عظمت و ملاکی بر تکریم و تعظیم او می دانند.

یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه لیلا نشست. عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ از از جام الستش کرده بود. گفت یا رب از چه خوارم کرده ای . بر صلیب عشق دارم کر ده ای. خسته ام زین عشق دلخونم مکن .من که مجنونم، تو مجنونم نکن مرد این بازی چه دیگر نیستم این تو و لیلای تو، من نیستم گفت ای دیوانه، لیلایت منم. در رگ پنهان و پیدایت منم سال .سالها با جور لیلا ساختی.من کنارت بودم و نشناختی.

وبلاگ تا او

با توجه به پیشینه ذهنی خود قبل از آمدن ، نگران بود که چگونه خودش را برساند؟ چون وقت آمدن ، در اندیشه بازگشت نبود! می خواست برود و برود تا برسد به"او” همه ی هم و غش شده بود این که چگونه از خودش “تا او” برود. قلم در دست گرفت، نوشت و نوشت و نوشت… سرود وسرود و سرود تا رسید به “حج آب":

حیرانم که قصه بانو و آب چیست؟

دلبستگی به مثل بو تراب چیست؟

دل دل نمودن از پی دلبر حکایتی ست

تشنه نماند ه ای که بدانی سراب چیست؟

رقصی به خون رقم بزن تا قیام دهر

جا افتد این که معنی چنگ رباب چیست؟

ما که به دام رندی دنیا فتا ده ایم

قصد تو محتسب ز کلاف طناب چیست؟

با حرمت حجاب شدم محترم به عشق

اسرار خفته در حرم احتجاب چیست؟

قرعه برای ما به جنون گشت از الست

بی پرده گو که حکمت روز حساب چیست؟

“ایمان” بگیر از من و آغوش بر گشا

شاید که در خیال بفهمم که خواب چیست؟

 ^{ــــــــــــــبنام خداــــــــــــــــــ}

نمیدانم از کجا شروع کنم،قلمم توانایی نوشتن

وزبانم قدرت بیان این همه عضمت را ندارد.

دستهایم میلرزد وقتی به عظمت،

به کرامت و به بزرگی تو فکر میکنم.

دیگر قادر نیستم قلم را روی کاغذ بچرخانم.

ای خدا،از کجا و چگونه توصیفت کنم از خودم که بنده ی حقیر و ناتوانی هستم که هر کدام از اعضای بدنم گویای بزرگی توست.

از عظمت درخت های سر به فلک کشیده ،از خزندگانت،پرندگانت،که هر کدام بدون حکمت آفریده نشده.

چگونه بگذرم از این همه نعمت کدام را بگویم،مهربانیت،بخشندگیت،ستار العیوب ……ـ

همه در مقابلت به زانو در می آیند دنیا با این همه عظمتش کم می آورد سرم را که بلند میکنم تو را با نعمت های زیبایت می بینم.

دوستت دارم ای خدا ،همیشه شکر گذارت هستم وبس،فقط وفقط به تو توکل میکنم.دست هایم را بگیرو یاریم کن.