بسم الله الرحمن الرحيم

حكمت باران در اين ايام مي داني چيست؟

آب و جارو مي زند بهر محرم كوچه را…

دلم گرفته بود از همه مردم شهر!از خانه زدم بيرون، نگاهم به پارچه هاي مشكي در اطراف شهر افتاد.نواي حسين،حسين از هر گوشه شهر طنين انداز شده بود. با خود انديشيدم كه همه اينها مي توانست يك نشانه براي اثبات فكري كه در ذهنم بود ،باشد.من در تونل زمان گم شده بودم حتي زمان ومكان را نيز به ياد نداشتم. محرم براي من واژه اي غريب و بس شور انگيز بود. براي من كه گمشده ي دل شيداي خود بودم .محرم ياد آور خاطرات شيرين  كودكيم بود. خاطراتي كه هنوز هم كه هنوز است رد پاي آن در زندگي ام احساس مي شود .

محرم ياد آور رشادت مرداني است كه مردانه به نبرد با شياطين رفتند! و زناني كه صبورانه رنج اسارت را به جان خريدند تا اسلام استوار بماند.حال ! بي انصافي است كه دست رد به سينه اهل بيت بزنيم آن ها از جان خود گذشتند. پس جان كه چيزي نيست چرا فدا نكنيم.

                                                                                                                                                                                                                   السلام عليك يا ابا عبدالله (ع)