^{ــــــــــــــبنام خداــــــــــــــــــ}

نمیدانم از کجا شروع کنم،قلمم توانایی نوشتن

وزبانم قدرت بیان این همه عضمت را ندارد.

دستهایم میلرزد وقتی به عظمت،

به کرامت و به بزرگی تو فکر میکنم.

دیگر قادر نیستم قلم را روی کاغذ بچرخانم.

ای خدا،از کجا و چگونه توصیفت کنم از خودم که بنده ی حقیر و ناتوانی هستم که هر کدام از اعضای بدنم گویای بزرگی توست.

از عظمت درخت های سر به فلک کشیده ،از خزندگانت،پرندگانت،که هر کدام بدون حکمت آفریده نشده.

چگونه بگذرم از این همه نعمت کدام را بگویم،مهربانیت،بخشندگیت،ستار العیوب ……ـ

همه در مقابلت به زانو در می آیند دنیا با این همه عظمتش کم می آورد سرم را که بلند میکنم تو را با نعمت های زیبایت می بینم.

دوستت دارم ای خدا ،همیشه شکر گذارت هستم وبس،فقط وفقط به تو توکل میکنم.دست هایم را بگیرو یاریم کن.